sábado, 28 de junio de 2008

El temps, un poemilla en catalán para ir entrando en el género.

El temps s’ha aturat,
no passa,
no puc fer res,
no em puc moure,
no podré mai tornar a casa,
perquè el temps no es mou,
el sol no canvia,
la pluja sura a l’aire,
la puc agafar gota a gota,
ja no hi ha vent,
no hi ha núvols,
dono voltes
salto enlaire,
però res no canvia
no es mou,
el temps s’ha aturat
ja no passa.

1 comentario:

Anónimo dijo...

M'encanta. Preciós. El que més m'ha agradat és que la pluja s'aturi i puguis agafar les gotes. És una imatge molt colpidora. M’ha arribat.